Treinen (VP) in Limboland

Het is, medunkt, weer een tijd voor een ouderwetse log, geheel in spuistijl. Om meteen maar van wal te steken met mijn vraag van de week: waarom, maar in godsnaam waarom toch zijn biologische aardappelen (maar niet de andere aardappelen) in zo'n irritant krakende plastic zakje verkocht? Geen enkel ander plastic kraakt zo hard als die. Heeeel irritant. Vooral als je voorzichtig, zonder geluid te maken, je etui uit je tas probeert te vissen, van onder de zak aardappelen, een fles witte wijn en een bolletje knoflook vandaan. Tsss. Zou het misschien een goedkopere soort plastic zijn? Om te compenseren voor de hoge productiekosten van biologische aardappelen? Of zou het een verantwoorde (voor het milieu, niet de oren) soort plastic zijn? Beats me, maar irritant is het wel.

Dan, een oud thema: treinreizen. Ik log eigenlijk al tijden niet meer over de NS of het openbaar vervoer omdat A. het meeste al gezegd is, of B. het zich wel laat raden. We weten allemaal dat de NS boven de extreme temperatuur van 21 graden niet meer fatsoenlijk kan rijden, en als het anders waait of regent eigenlijk ook niet. Dus. Of moest ik Pro-Rail de schuld geven (denkend aan het priemende vingertje van de NS - waaah wijjj konden er niks aaan doooeeehooeen)? Anyway. Nou wou ik voor de verandering maar weer eens zeiken op de inzittenden.

Zoals de meesten van jullie waarschijnlijk wel weten, reis ik lately vrij vaak af naar het Zuiden-Zuiden (dat is, nog zuiderlijk dan het mooie Brabant), naar Limboland, Roermond om precies te zijn. Op een of andere manier wordt het net voorbij Eindhoven onrustig (op de heenweg), of juist weer rustig (op de terugweg). Op een of andere manier hebben Limburgers altijd iets te bazelen. En niet op een zachte, fatsoenlijke toon, neee. Dat mag gewoon voluit! Andere mensen, wie zijn dat? En weet je, misschien zou het iets minder erg zijn, als het niet in zo'n misselijk accent gebeurde. :P (Oh oh, nou beledig ik mensen. Ach, laten we het erop houden dat ik er te vaak van ben beschuldigd Limburger te zijn sinds ik in Utrecht woon, wat mijn Brabantness nog verder schaadt).

Of neem nou afgelopen maandag. Het was al heet, het was al klam, en toen kwam die trein daar aan rijden. Ik vermoedde niks. De deuren gingen open, ik zie veel mensen met van die grote rugzakken. Hmmmm. Zeker veel mensen op vakantie geweest dat weekend (was het niet Pinksteren?). Ik worstel me door de menigte heen, spot her en der een roze petje, bedenk dat de mode van tegenwoordig echt niks meer voorstelt, en loop de coupe binnen.

Ooooooooh ja. Het was geen Pinksteren afgelopen weekend, het was Pinkpop. De treincoupe is gevuld met zwetende, stinkende en brallende Pinkpop-gangers. Oh god, wat een feest. Mensen liggen over rugzakken en elkaar te slapen, mensen juichen en zingen, mensen eten chips en drinken bier, en, worst of all, mensen scheppen op over hun weekend, zoals dat jong naast me. "Jaaa ik heb het hele weekend geen water aangeraakt! HHAHHAHAHAHAH!" ... God, you so cool. Omg, I can't even imagine your immense coolness. ..But please shut the **** up. Jeeeez. En zo ging het maar door. Ik heb hele verhalen gehoord over chipsontbijten, speed (nou, jippie), mosh pits ("VET heftig!!"), de "idiote" bassguitarist van Metallica, etc etc. Wat een hoop schraalheid bij elkaar. En dat terwijl de stank niet meer te harden en de hitte niet meer te verdragen was. Poor me. All I ever wanted to do, was een fijn weekendje Roermond.. damn. Maar ik had het ook gewoon moeten weten, en een vroege trein moeten nemen. Stom.

Gelukkig had ik vanochtend James Hetfield bij me die de kirrende durskes weg kon schreeuwen. :'D (De James Hetfield die ik niet, en wel dat stom-jong, heb kunnen zien..)