Nil admirari

Vandaag wou ik niks. In het Nederlands noem je dat of 'lusteloos' of 'onbestemd'. In het Latijn zou je het 'nil admirari' kunnen noemen - niks verlangend. Echter, de achterliggende gedachte van dat idioom is dat je superieur en 'self satisfied' bent. (Ben je dan superieur of voel je je superieur?). Ik voelde me niet bepaald zo. Er bestaat een zeker genoegen in niks doen (eentje die ik zelden kan genieten, niet omdat ik altijd iets te doen heb (of wel?), maar meer omdat nietsdoen niet een van mijn favoriete bezigheden is. Ik ben er niet bijster goed in.), maar je hebt ook dagen dat je noch iets doet, noch van je nietsdoen geniet. Dat soort dagen zijn eerder een soort SOG-dagen, maar dat had ik niet eens vandaag. Dus...een dag verspild, eigenlijk. Anderhalf uur gereisd om twee uur college te horen, of eigenlijk een uur en drie kwartier. En de rest van de tijd gehangen. Hmm. What to do? De enige oplossing lijkt al de niet opgebruikte energie te gebruiken voor een lange laveloos-eindigende avond. (Yeah!) ...En het is donderdag, after all. Hm. Laat ik het daar op gooien. De hele avond stumblen is, after all, ook niet alles.