In de bar, in de trein

Zo, ik ben weer terug in Amsterdam en Utrecht. Na een zeer prettig Kerstverblijf in Uden moest er op een donkere dag toch weer gewerkt worden..en om precies te zijn, vanaf 8 uur op zaterdagochtend was de lol over. Het feit dat ik de avond van te voren het nog nodig achtte tot 3 uur uit te gaan ("nee ok, dan gaan we gewoon tot 12 uur. We maken het niet te laat"), kan geholpen hebben. In ieder geval. Ik was rond tienen in Utrecht (woooh, met de auto), en ging rond elven naar Amsterdam (mehhh, met de trein), om uit te vinden dat er die dag geen intercity's tussen Utrecht en Amsterdam Centraal reden. Oh yes, ik voel me meteen weer thuis. Maar goed, niet getreurd, er kwam nog een ICE international aan, dus daar jumpte ik met de massa ongeduldige treinreizigers aan boord. Ik had de bar natuurlijk zo gevonden, en nestelde me in een hoekje dichtbij die bar. So far so good.

Ik dacht even dat het misschien toch nog wel een plezierige reis kon worden, toen op dat moment een of andere oude kerel met een baard en een irritant hoofd tegen mij Duits begon te praten. Ja, ik weet dat de trein uit Frankfurt komt (Hauptbahnhof!!)(sorry), maar als je een beetje hersens hebt, dan besef je dat er op dat moment meer Nederlanders (Amsterdammers) in de trein zaten dan Duitsers. Dus ik antwoord dat ik gewoon Nederlands ben, en zijn vrouw produceert een schaapachtig lachje. Zucht. Ik voel de bui al hangen.

Niet veel later komt er een barman op ons af, of we iets te drinken willen, en Baardmans vraagt of ik een koffie wil. Ik zeg in de eerste instantie nee, maar als hij zegt dat 'zij geen koffie lust', protesteer ik en zeg toch ja (jeeezus, als ik toch geen zin heb! Maar ik dacht dat het misschien wel zou helpen, aangezien ik me nog steeds niet optimaal voelde). Nou, als ik iemand een drankje aanbied, dan betaal ik daar ook voor. Niks was minder waar. Fcktard. Bied het dan ook niet aan. Maar goed maar goed, wat maakt mij die 2.70 voor een fcking thee uit (ik had toch nog geswitcht). Erger was dat Baardmans en vrouw duidelijk in waren voor een lang oeverloos gesprek, dus gauw toverde ik mijn nieuwe mp3-speler uit mijn zak (jaaahaa! Na hm, acht(?) jaar trouwe dienst van een audio-cd(!) discman, ben ik dan eindelijk overgestapt. En ik heb nog geen spijt.), en verving hen met 'Out of the Loop' van de Brecker Brothers. Ahhhhh...

Niet dat ik ze helemaal kon wegfilteren, helaas. En besef dat de trein ook meer dan twintig minuten vertraging had (op een reis van een halfuurtje), dus het was niet alleen irritant, het was laaang irritant. Zoals verwacht, begon het echtpaar dus maar te zeveren tegen de conducteur: was dit vaker zo (duuuh), waar moest hij dan heen, waar kwamen ze vandaan, blaaaaaablaaaaaaablaaa. De conducteur bleek ook een Professioneel Zeveraar, daar hij het gesprek daarna bracht op het feit dat vroeger met de treinreizen veel leuker was.
...
Oh yes. Natuuuurlijk. Dat had ik nog niet bedacht. Oooit was het wel leuk, toen waren er nog geen wisselstopstoringen en kapotte bovenleidingen en blaadjes op het spoor waar we echt niet over heen kunnen rijden. Uh-huh. (En niet te vergeten verveelde echtparen en eenzame conducteurs).
Ik luister met een half oor verder.

Hij weer: Jaaa, want vr^uger (oh nee, das Brabants), vroeger, toen praatten de mensen nog met elkaar. (Op dit moment rollen de ogen echt uit mn hoofd. Niet dat argument weer.)(Jaja, ik ben een kind van mijn tijd, dat blijkt). ..Ja, want nu kijkt iedereen maar strak voor zich uit, of luistert met zon koptelefoon op naar een mp3-speler.. Ik grijns, op een wat naar mijn idee een combinatie tussen vriendelijke en eigenzinnige manier is, naar hen.

Maar ondertussen denk ik ook, ja maar luister eens. Misschien willen sommige mensen gewoon wat lezen, wat studeren, en hebben zij geen behoefte zwakzinnig te zeveren over een of ander onbenullig onderwerp dat hen toch geen ene moer interesseert! Sterker nog, ik kan je zo een voorbeeld geven: over het feit dat het vroeger toch zooveeel leuker was in de trein!* Pfffffffff.


Man, wat is mijn leven zwaar. Ik troost me met de gedachte dat ik nu in ieder geval altijd jazz, rock, weet ik veel bij mij zou kunnen hebben om mijn leven te verlichten. Hurray voor mp3-spelers!

(*En dan heb ik het deze keer nog niet eens over bellende mensen in de trein gesproken.....oh, the nuisance..!)