Terug, yaaaay.......not.

Ik wou even melden dat ik weer terug ben. Yaaay. Het was een ramp. Om te beginnen moest ik om vier uur(!) op, en had ik een taxi rond vijf uur, die me afzette en afzette bij terminal 4 ipv 1 (waardoor ik dus de bus terug naar terminal 1 moest nemen), toen stond ik in de rij naast een stel achterlijke boeren ("Ja, voor het weer moeten we eigenlijk hier blijven he..!") en ..nog veel meer Nederlanders D': Toen landden we in een halve storm (heel sterke windvlagen en een natte landingsbaan: ik heb nog nooit zo'n harde tegenkracht gehoord van de motoren bij de landing!), en moesten we door die harde regen naar de terminal lopen. 'Goh, goed te weten weer in eigen land terug te zijn'. Wel leuk was de Brabantse vlag naast de Nederlandse en die van Eindhoven Airport:



Toen moesten we met zn allen in de bus (en buiten in de regen wachten op t onding), en een groepje Fransen was lekker aan het keten (nu al aan de drank/wiet/anders?). Toen moest ik gauw een treinkaartje halen..maar de rij was weer vol mensen die niet wisten hoe een ticketapparaat werkt (hoe moeilijk is het?!) en toen hadden ze geen mozzarella of artisjokkentapenade bij Shakie's (dus geeen biologische bagel), en toen moest ik de trein in met mn twee zware tassen, tussen alle 40-50-jarige vrouwen. Wat is dat toch met zaterdagen en zondagen? De treinen zijn literally packed met kwetterende 40-50-jarige vrouwen..alsof een onzichtbare kracht hen naar de steden trekt..(de serie 'Sex and the City' misschien?). Toen kwam ik aan op t overvolle station van Amsterdam Centraal (bleedin' tourists), en herinner ik me 'dat er iets was met de trams dezer dagen'. Rijden ze niet verder dan de Dam. Feck. Dat werd dus lopen (in de (miezer)regen!) tot twee haltes verder, met mijn loeizware tassen. Daarna aangekomen dumpte ik mn spullen en ging meteen door naar werk. Yep. Van een tot tien. Erg bikkel van mezelf, denk ik dan. Gelukkig waren er niet veel mensen, want ik was ..niet op mn best. Wat de harde realiteit/weer van Nederland wel niet met je kan doen. Was ik maar weer in Madrid..

..En vandaag moest ik toch nog op en neer naar Utrecht om mijn huiswerk op te halen. Weeer met al die vrouwen de trein in (*rolleyes*), met de bus naar 'huis'..weer vijf minuten lopend bepakt en bezakt (wat ben ik zielig!), andere spullen gepakt en weer terug, in een praktische lege trein op een leeg station?! Twas rond zevenen, op zondagaaavond (dat klinkt als een liedje). En toen zat ik in de trein met een ..vrouw achterin de 50, die 'Grasduinen' las, met een aantal spectaculaire headlines als '13 pagina's over kiwi's en grillige stranden' (en de catch phrase "Buiten gebeurt het!")! En daarnaast een vrouw uit Ethopie die ondervraagd werd door een eenzame man (net mijn huisbaas, wat een engerd!) die naar een fcking banjodag was geweest. "Met wel 30 banjo's tegelijk zo he!" .....Nounounou. En hij hield zn kop maar niet (ook net mn huisbaas, wat een irritante vent). Wat een marteling. Mijn leven is zo zo zwaar. Soms vraag ik me af hoe ik het volhoud.

..Gelukkig zijn we daarna nog een biertje gaan drinken in 't Arendsnest, het enige(?) caf'e met alleen maar Nederlandse bieren (hier in Amsterdam). Nice. Vandaag werd het Nelis-bok, omdat ik me heel herfstig voelde door de regen buiten, en het donkerte in het algemeen.

Zo houd je het wel vol ja.

Ik heb net 'The bell jar' van Sylvia Plath uit. Geweldig. Alleen weet ik nog steeds niet hoe ik mijn bell jar moet verwijderen.. :(

[edit]The Doors of Perception helpen wel een beetje. Alsook een kopje Herfststorm (over storm in water gesproken)(check ook het hoge waterpeil hier in Nederland! Hoger dan in 1953! Tijd om terug naar Uden te gaan (legt net iets hoger dan de rest ten westen van Uden)(Misschien zelfs wel boven het zeeniveau?) en een gloeiende kachel (gas, in Amsterdam, de enige verwarming in het huis met karton als muren..maar dat terzijde). Als je het maar in perspectief ziet he..